Έχει χαρακτηριστεί και όχι άδικα ως «ρώσικη ρουλέτα» και είναι η… χαρά του θεατή. Πάντα όταν ένα παιχνίδι, ειδικά όταν κρίνει έναν τίτλο, οδηγείται στα πέναλτι τα πάντα αλλάζουν. Οι ομάδες έρχονται στο ίδιο επίπεδο και πλέον το «παιχνίδι» γίνεται ανάμεσα σε δύο παίκτες. Εκείνον που εκτελεί και τον τερματοφύλακα.
Πολλοί λένε πως αυτή η διαδικασία είναι η χαρά του τερματοφύλακα. Επί της ουσίας δεν έχει να χάσει τίποτα, αλλά μέσα σε μια στιγμή γίνεται ο απόλυτος ήρωας. Το αντίθετο από ότι στην άλλη πλευρά και εκείνον που αστοχεί.
Το πέναλτι που έχασε ο Χουανφράν το βράδυ του Σαββάτου στον τελικό του Champions League (και έκανε εκείνο του Γκριεζμάν να… ξεχαστεί) δεν είναι φυσικά ούτε το πρώτο ούτε θα είναι το τελευταίο. Μάλιστα κάποια περνούν στη σφαίρα του μύθου, όπως εκείνο του Ρομπέρτο Μπάτζιο το 1994 στις ΗΠΑ που «έδωσε» το παγκόσμιο Κύπελλο στη Βραζιλία και έφτασε να εμπνεύσει μέχρι και μία μεγάλη διαφημιστική καμπάνια.