Από το Παραλίμνι, τη Ριζούπολη και τα Περιβόλια στο Ζάμπζε να μάχεται (ως πρώτος σκόρερ της Ekstraklasa) με τον Μέσι για το «Χρυσό Παπούτσι». Ο Ίγκορ Ανγούλο μίλησε στην ελλαδική ιστοσελίδα «Sport24.gr» για τη «δεύτερη εφηβεία» και θυμάται το σπασμένο τζάμι στο κέντρο της Αθήνας.
Το Ζάμπζε (δεν προφέρεται το «ρ» στη λατινική γραφή της λέξης) είναι μια μικρή πόλη της Πολωνίας κοντά στο Κατοβίτσε, πληθυσμού 180.000 κατοίκων (σύμφωνα με την απογραφή του 2013). Το ποδοσφαιρικό καμάρι της πόλης είναι η Γκόρνικ. Έχει 14 εθνικά πρωταθλήματα πρώτης κατηγορίας. Μοιράζεται, δηλαδή, την πρώτη θέση των κατακτήσεων με τη Βίσλα Κρακοβίας (ακολουθούν η Ρουχ Χορζόβ με 13 και η Λέγκια Βαρσοβίας με 12).
Έχει κι έξι Κύπελλα, ένα Super Cup, ενώ έφθασε και στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων του 1970. Στην πρόσφατη ιστορία της δεν έχει να επιδείξει κάτι αξιόλογο. Το τελευταίο της πρωτάθλημα ήταν το 1988, το τελευταίο Κύπελλο το 1972, η τελευταία φορά που άγγιξε τον τίτλο ήταν το 1994! Όλα άλλαξαν το 2007, όταν η πανίσχυρη γερμανική ασφαλιστική εταιρία, Allianz, μπήκε ως χορηγός στην ομάδα. Μεσολάβησε ένας υποβιβασμός (το 2009), η επιστροφή στην Ekstraklasa το 2011.
Φέτος, ωστόσο, στο Ζαμπζε ζουν το δικό τους παραμύθι. Ένα παραμύθι που εξελίσσεται κατ’ ευχήν μέχρι τώρα. Η Γκόρνικ μετά από 21 ματς έχει συγκεντρώσει 36 βαθμούς και βρίσκεται στην τρίτη θέση της κατάταξης (ισόβαθμη με τη δεύτερη Λεχ Πόζναν), δύο βαθμούς πίσω από την πρωτοπόρο και πρωταθλήτρια Λέγκια.
Πρώτος σκόρερ της Ekstraklasa της τρέχουσας σεζόν είναι ο 33χρονος Ισπανός επιθετικός, Ίγκορ Ανγκούλο, με 19 γκολ! Αλήθεια, ποιος θα πίστευε όταν άφηνε τη Ριζούπολη και την Απόλλωνα, ή τα Χανιά και τον Πλατανιά ότι θα εξελισσόταν με τέτοιον τρόπο η καριέρα του;
Μπορεί το ενδιαφέρον της Μπιλμπάο να αποτελεί τιμητική διάκριση, αλλά υπάρχει και μια πραγματική διάκριση που διεκδικεί. Είναι στην πρώτη δεκάδα της λίστας των διεκδικητών για το «Χρυσό Παπούτσι». Στην ίδια λίστα, δηλαδή, με τους Καβάνι, Ικάρντι, Κέιν, Φαλκάο, Μέσι, Σαλάχ, Λεβαντόβσκι. Έχοντας περάσει από Μπιλμπάο, Ταραγόνα, Κάννες (Γαλλία), Έθιχα, Νουμάνθια, Ρεάλ Ουνιόν, ΕΝΠ (Κύπρος), Απόλλωνα Σμύρνης και Πλατανιά, διανύει -πέραν πάσης αμφιβολίας- την πιο γόνιμη περίοδο της καριέρας του.
Το «Sport24.gr» επικοινώνησε με τον Βάσκο επιθετικό κι εκείνος δεν το αρνήθηκε. Ξεκαθάρισε, ωστόσο, ότι δεν τον ανησυχεί ιδιαίτερη η μάχη για το «Χρυσό Παπούτσι» με τους υπόλοιπους μεγάλους επιθετικούς: «Τα νούμερα δεν λένε ψέματα. Είναι καλύτερη επίδοση στην καριέρα μου. Είμαι πολύ χαρούμενος, τα πάω καλύτερα από κάθε άλλη φορά. Δεν με ανησυχεί αυτή τη στιγμή το “Χρυσό Παπούτσι”, το μόνο που θέλω είναι να συνεχίζω να βάζω γκολ και να βγει η ομάδα μου στην Ευρώπη, είτε στο Champions League, είτε στο Europa League».
Το ημερολόγιο έδειχνε 23 Μαρτίου του 2003 όταν ο νυν τεχνικός της Μπάγερν και τότε της Μπιλμπάο, Γιουπ Χάινκες, του έδινε την ευκαιρία να κάνει το ντεμπούτο του με την ομάδα της γενέτειράς του. Με τους «λεόνες». Ακόμη, δεν μπορεί να ξεχάσει εκείνη τη βραδιά, έστω κι αν η συνέχεια στην ομάδα της Χώρας των Βάσκων δεν ήταν ανάλογη: «Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη νύχτα που ο μίστερ Χάινκες που έδωσε την ευκαιρία να ντεμπουτάρω με την Μπιλμπάο. Είμαι από την πόλη, υποστηρίζω την Αθλέτικ. Οπότε το ντεμπούτο με τους “λεόνες” ήταν η εκπλήρωση του ονείρου μου. Από τη στιγμή που πήγα στις ακαδημίες της ομάδας, αυτό ήταν το όνειρό μου. Ήμουν νέος και δεν άρπαξα την ευκαιρία. Δεν ήμουν έμπειρος. Ο κάθε ποδοσφαιριστής χρειάζεται ματς και χρόνια για να ωριμάσει. Παραδέχομαι ότι ακόμη δεν ήμουν έτοιμος για να παίξω σε τέτοιο επίπεδο. Με τα χρόνια ωρίμασα, τώρα είμαι εντελώς διαφορετικός ποδοσφαιριστής από τις 3 Μαρτίου του 2003. Μετά την Μπιλμπάο, πήγα σε άλλες ισπανικές ομάδες. Σε άλλες πήγα καλά, σε άλλες δεν πήγα. Στην Ισπανία έπαιξα σε όλες τις κατηγορίες. Έτσι, αποφάσισα να δοκιμάσω την τύχη μου στο εξωτερικό. Κουράστηκα από το ισπανικό ποδόσφαιρο, γι’ αυτό και ήθελα κάτι άλλο. Κάτι διαφορετικό».
Ακολούθησε το Παραλίμνι και η Κύπρος το 2013. Αυτή ήταν η πρώτη του εμπειρία εκτός ισπανικών συνόρων! Ακολούθησε η Ελλάδα. Πρώτος σταθμός η Ριζούπολη και ο Απόλλων Σμύρνης (20 γκολ σε 38 συμμετοχές)! Δεύτερη τα Περιβόλια κι ο Πλατανιάς (8 γκολ σε 28 συμμετοχές).
Αλήθεια, πώς κι αποδέχθηκε την πρόταση να παίξει στην Ελλάδα; Γιατί έφυγε; Διαβάστε τι είπε: «Η αλήθεια είναι ότι φοβήθηκα πολύ όταν ήλθα στην Ελλάδα. Κυρίως, γιατί άφηνα την Ισπανία για πρώτη φορά. Αλλά, εάν θες να πετύχεις περισσότερα πράγματα, πρέπει να πάρεις και σημαντικές αποφάσεις. Είχε φθάσει η ώρα, νομίζω. Τότε φοβόμουν. Και πολύ μάλιστα. Αλλά, ύστερα από τόσα χρόνια και κοιτάζοντας προς τα πίσω, νομίζω ότι είναι μία από τις καλύτερες αποφάσεις που έλαβα στην καριέρα μου. Στον Πλατανιά ήμουν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας. Μου πρότειναν να ανανεώσω, στην Ελλάδα είχα παίξει δύο χρόνια. Ήθελα νέες προκλήσεις και νέους στόχους. Έφθασε στα χέρια μου η πρόταση από την Γκόρνικ Ζάμπζε και όταν είδα τη χώρα (Πολωνία) και το γήπεδο δεν το σκέφτηκα και πολύ».
Τα ισπανικά ΜΜΕ αφιερώνουν επί καθημερινής βάσης ειδήσεις για τον Ίγκορ Ανγκούλο. «Ο Ισπανός που ανταγωνίζεται τον Μέσι», αναφέρεται -μεταξύ άλλων- χαρακτηριστικά. Είναι «βασιλιάς» στο Ζάμπζε. Έστω κι όχι ακριβώς έτσι, όπως μας εξηγεί ο ίδιος: «Δεν αισθάνομαι βασιλιάς. Αλλά, ναι, αισθάνομαι πολύ σημαντικός παίκτης του πολωνικού πρωταθλήματος. Το ποδόσφαιρο στην Πολωνία βιώνεται με μεγαλύτερο πάθος ακόμη και σε σχέση με την Ελλάδα. Μου αρέσει πολύ εδώ, ο κόσμος αναγνωρίζει την προσφορά μου. Ο στόχος μας είναι να κατακτήσουμε τον τίτλο. Αυτός και κανένας άλλος. Στα μισά της σεζόν είμαστε στην πρώτη θέση και στα ημιτελικά του Κυπέλλου. Έχει ακόμη δρόμο αλλά, θεωρώ ότι έχουμε την επάρκεια να κατακτήσουμε τον τίτλο».
Όταν έφυγε από τον Πλατανιά και την Ελλάδα, δεν το πρόσεξε και κανείς. Πέρασε στα ψιλά των ρεπορτάζ. Όπως, επίσης, έχουν περάσει στα ψιλά κι άλλα ονόματα παικτών, τους οποίους δεν είχαμε σε υπόληψη στην Ελλάδα, αλλά «βρήκαν την υγειά τους» και διέπρεψαν στο εξωτερικό: «Ειλικρινά δεν παίζω για να κλείσω κανένα στόμα. Η αλήθεια είναι ότι παλεύω μόνος μου. Θέλω να φθάσω όσο πιο ψηλά γίνεται, να πετύχω τους στόχους μου. Είμαι φιλόδοξος και δεν το αρνούμαι. Αλλά, δεν παίζω για να κλείσω κανένα στόμα. Δεν ξέρω γιατί στην Ελλάδα απορρίπτουν μερικές φορές παίκτες χωρίς πρότερη σπουδή. Θα πρέπει να ρωτήσετε τους προέδρους και τους τεχνικούς διευθυντές των ομάδων σας. Δεν θέλω να μπω στη θέση τους. Είναι αποφάσεις που λαμβάνουν αυτοί. Ο καθένας κρίνει ανάλογα τη στιγμή. Θυμάμαι με ιδιαίτερη νοσταλγία και τις δύο σεζόν μου στην Ελλάδα. Τόσο στον Πλατανιά, όσο και στον Απόλλωνα».
Του ζητήθηκε να θυμηθεί κάτι από την Ελλάδα. Όχι κάτι τετριμμένο, αλλά κάτι διαφορετικό. Δεν το αρνήθηκε και η απάντηση του ήταν ενδεικτική. Το σπασμένο τζάμι του αυτοκινήτου μετά από τα ψώνια στο κέντρο της Αθήνας, οι περίπατοι στα Χανιά, η μεσογειακή ελληνική κουζίνα: «Η ανέκδοτη ιστορία που θυμάμαι από την εν Ελλάδι παρουσία μου είναι αρνητική. Όταν έπαιζα στον Απόλλωνα, πήγα στο κέντρο μια βόλτα για ψώνια. Άφησα τα πράγματα, κάτι τσάντες και ποδοσφαιρικά παπούτσια, στο αυτοκίνητο για να πιω ένα καφέ και βρήκα το τζάμι μου σπασμένο. Εντάξει, πήγα με το αυτοκίνητο σπίτι, αλλά δεν παύει να είναι μια αρνητική εμπειρία. Η Κρήτη μου θυμίζει αρκετά την Κύπρο. Όλη η Ελλάδα είναι ιδιαίτερη ως χώρα, αλλά η Κρήτη είναι πανέμορφη. Η ποιότητα ζωής στη χώρα σας, γενικά, είναι πολύ καλή. Η κουζίνα είναι κλασική, μεσογειακή κουζίνα, όπως στην Ισπανία. Η χωριάτικη σαλάτα ήταν αγαπημένη μου. Γενικά μου άρεσαν πολύ οι περίπατοι δίπλα στη θάλασσα στην Κρήτη. Είναι ο παίκτης όπως ο Αντόυριθ που με τα χρόνια γίνεται καλύτερος. Δεν μπορώ, φυσικά, να συγκριθώ με τον Αντούριθ. Αλλά, το αποδεικνύει η στατιστική. Μερικές φορές η ωριμότητα έρχεται από μόνη της και σε βρίσκει στο καλύτερο σημείο. Με τον προπονητή (Παράσχο) δεν έχω κρατήσει επαφή. Με κανέναν προπονητή για την ακρίβεια. Προτιμώ να υπάρχει αυτή η απόσταση ανάμεσα σε προπονητή και παίκτη. Με πρώην συμπαίκτες μου, ναι έχω κρατήσει αρκετούς δεσμούς».