ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΠΟΛΥΔΩΡΟΥ (ΣΧΟΛΙΟ)
Κάποτε σε μιαν συνομιλία που είχαμε με τον ίδιο, έξω από το «Τ. Παπαδόπουλος-Ελευθερία», του είχαμε… θυμίσει το πρώτο του παιχνίδι ως διαιτητής καλαθόσφαιρας, μετά που σταμάτησε το βόλεϊ . Ήταν ένα παιχνίδι που είχε γίνει εκεί όπου μιλούσαμε! Ομόνοια εναντίον Αχιλλέα Αγρού, με τους πράσινους να φθάνουν σε μιαν εύκολη νίκη με σκορ 100-63.
Ήταν πάντως χαρακτηριστικά τα λόγια του κύριου Δημητράκη, πατέρα του Αντώνη Δημητρίου πάνω στην κερκίδα εκείνο το βράδυ… «Μάριε να γράψεις καλά λόγια για τη διαιτησία! Μου είχε πει κοιτώντας με εκείνο το τάχατες θυμωμένο ύφος, σήμα κατατεθέν του αξέχαστου κύριου Δημητράκη!».
Για τον Αντώνη Δημητρίου το σχόλιο λοιπόν που εγκαταλείπει την ενεργό δράση… Για τον Αντώνη όμως θυμάμαι και μιαν άλλην πολύ παλιά ιστορία, στο Νταρουβάρ της Κροατίας (πριν από λίγες μέρες, έγραφα και για την Κάλια Παπαδοπούλου για κάτι που συνέβη εκεί τότε).
Μάης του 2000. Ο Αντώνης Δημητρίου ήταν ο διαιτητής που ταξίδεψε μαζί με την αποστολή της Εθνικής γυναικών, καθότι οι ομάδες που μετείχαν στον Ευρωπαϊκό όμιλο, είχαν μαζί τους από έναν διαιτητή. Έλαχε ο νεαρός τότε Κύπριος διαιτητής να διευθύνει την καθοριστική αναμέτρηση που έκρινε την πρόκριση ανάμεσα στη διοργανώτρια και στο Ισραήλ. Η Κροατία ήθελε νίκη με 8 πόντους για να ξεπερνούσε το Ισραήλ (η Σλοβενία ήδη είχε κερδίσει το ένα εισιτήριο) αλλά στο πολύ σκληρό εκείνο παιχνίδι.
Πέντε δευτερόλεπτα πριν από το τέλος η Κροατία προηγείτο με 61-59 και δεν υπήρχε χρόνος για το +8. Τότε οι παίκτριες της έβαλαν τη μπάλα στο δικό τους καλάθι για να πάει το παιχνίδι στην παράταση. Ο Αντώνης Δημητρίου καταλόγισε τεχνική ποινή σε βάρος των γηπεδούχων, μέσα σε ένα κατάμεστο από Κροάτες γήπεδο!
Ήταν όντως μια γενναία -πλην όμως επιβαλλόμενη- απόφαση, τη στιγμή μάλιστα που ο άλλος διαιτητής, «ντύθηκε»… Ντόναλντ Ντακ (δηλαδή έκανε την πάπια)! Από εκείνη την απόφαση, είχα βγάλει το συμπέρασμα ότι ο Αντώνης Δημητρίου θα πετύχει στην καριέρα του και τώρα που αυτή έφθασε στο τέλος της, νοιώθω ότι ο Αντώνης με δικαίωσε!