Ο Μάιος του 2011 ήταν η αρχή της αλλαγής της ιστορίας της ΑΕΛ. Μιας ιστορίας που ήταν στάσιμη για δεκαετίες όσον αφορά στην κατάκτηση κάποιου τίτλου (δύο δεκαετίες για κύπελλο και τέσσερις για πρωτάθλημα!). Η ανακοίνωση της πρόσληψης του Πάμπου Χριστοδούλου, ενώ το πρωτάθλημα της σεζόν 2010-11 ήταν σε εξέλιξη, δεν έκανε τον ΑΕΛοκόσμο να αισιοδοξεί για μεγάλα κατορθώματα παρά μόνο για μία καλύτερη σεζόν συγκριτικά με προηγούμενες.
Κι όμως, η κατάκτηση του πρωταθλήματος μετά από 44 χρόνια και η είσοδος της ΑΕΛ για πρώτη φορά στην ιστορία της σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης (Γιουρόπα Λιγκ), επιτεύχθηκαν μέσα από τη δουλειά του Χριστοδούλου και τον σωστό σχεδιασμό του ρόστερ. Ένα ρόστερ που αποτελείτο ως επί το πλείστον από ποδοσφαιριστές χωρίς διακρίσεις και που προηγουμένως αγωνίζονταν στις μικρές κατηγορίες της Πορτογαλίας.
Όταν ήλθε η στιγμή να αρχίσει ο προγραμματισμός για τη σεζόν 2011-12, ελάχιστοι ενδεκαδάτοι παίκτες έμειναν στο ρόστερ. Ο Μάριος Νικολάου και οι Ζοσέ Ενρίκε και Εμανουέλ Σίλας που ήταν μετεγγραφές Ιανουαρίου (2011). Α, και ο Έντβιν Ουόν που μετά τα… τερτίπια του όταν εξαφανίστηκε για ένα διάστημα από προσώπου γης, αποφάσισε να πειστεί πως είναι χρήσιμος στην ΑΕΛ που έχτιζε -τότε- ο Πάμπος.
Μάλιστα, κάποιοι οι οποίοι πρόσφεραν πολλά, δεν τους ήθελε στην ομάδα που έχτιζε ο Κύπριος προπονητής και δύο εξ αυτών είναι οι Φρέντι ντος Σάντος και Έλιο Ρόκε. Μάλιστα, η παραμονή του πρώτου -που δεν έγινε κατορθωτή- ήταν λαϊκή απαίτηση.
Που θέλω να καταλήξω… Στη δεύτερή του θητεία στην ΑΕΛ, ο Χριστοδούλου ενδεχομένως να αφήσει αρκετούς με το στόμα ανοικτό, όσον αφορά στις αποφάσεις που θα πάρει για το ρόστερ της επόμενης ποδοσφαιρικής περιόδου.
Ο τεχνικός της ΑΕΛ δεν έχει καταλήξει ακόμη σε κάποιες περιπτώσεις ποδοσφαιριστών από το υφιστάμενο ρόστερ, οι οποίοι έχουν συμβόλαιο και για τη νέα σεζόν, όμως, αυτό που είναι σίγουρο, είναι πως δεν… κολλά σε ονόματα ή παίκτες που μπορεί να θεωρούνται πολύτιμοι. Άμα αποφασίσει πως κάποιοι δεν θα ταιριάξουν στο πλάνο του, δεν θα έχει καθόλου αναστολές να πει το «ναι» για την αποχώρησή τους από την ομάδα.
Διότι αυτός είναι ο Πάμπος. Σε κάτι τέτοια θέλει να είναι και είναι το απόλυτο αφεντικό. Γι’ αυτό έχει επιτύχει όπου κι αν εργάστηκε. Γι’ αυτό πολλοί που απέδωσαν τον χαρακτηρισμό Πά-boss!
ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ