ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΑΚΟΥΡΗ
Το πρόβλημα δεν είναι ότι το κυπριακό ποδόσφαιρο αντιμετωπίζει ένα σωρό προβλήματα. Το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα είναι ότι τα μεγάλα αφεντικά του ποδοσφαίρου μας σφυρίζουν αδιάφορα μπροστά στα πελώρια προβλήματα.
Δεν είναι τόσο δαιδαλώδες, ούτε καν πολύπλοκο… Αυτοί που διαφεντεύουν το κυπριακό ποδόσφαιρο στρουθοκαμηλίζουν και αποφεύγουν να θέσουν τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων. Είναι τόσο απλό…
Αλήθεια, σε ποια άλλη χώρα του πλανήτη ο πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας δεν τολμά να πάει στο γήπεδο όταν η κορυφαία διοργάνωση, όπως είναι το πρωτάθλημα, φτάνει στην κορύφωσή της και προγραμματίζεται να γίνει η απονομή των επάθλων; Δυστυχώς, δεν είναι απλά θέμα… Κουτσοκούμνη. Είναι πρωτίστως η αποθέωση της αυθαιρεσίας και του ετσιθελισμού σε συνδυασμό με τη συσσωρευμένη απαρέσκεια προς τους θεσμούς.
Δεν νοείται οι πανσυφίδες, είτε «πορτοκαλί» είναι, είτε «θυραεννιώτες», είτε «μαχητές» και «φυγάδες», να στέλνουν μηνύματα τύπου… «χεσμένους σας έχουμε» και οι ποδοσφαιρικοί μας ταγοί να σκύβουν το κεφάλι. Το παιχνίδι έχει χαθεί πριν καν αρχίσει. Ο ΑΠΟΕΛ ενημέρωσε προχθές ότι προέτρεψε τον πρόεδρο της ΚΟΠ «όπως μην προσέλθει στη φιέστα για να παραδώσει το τρόπαιο του πρωταθλητή»! Κι επίσης ότι «στο τελετουργικό της φιέστας θα παραδοθεί ρέπλικα και τα μετάλλια των πρωταθλητών» κι ότι «την απονομή θα κάνει ο υπουργός Εσωτερικών Σωκράτης Χάσικος»!
Να ‘ταν ένα μεμονωμένο περιστατικό; Δεν χρειάζεται να είσαι μάγος για να προβλέψεις ότι ο πρόεδρος της ΚΟΠ θα δυσκολευθεί να πάει και στον τελικό κυπέλλου της ερχόμενης Τετάρτης. Δεν γνωρίζω αν οργανωμένοι κι ανοργάνωτοι των φιναλίστ του κυπέλλου έχουν ήδη χαρακτηρίσει ως «ανεπιθύμητο» τον Κωστάκη Κουτσοκούμνη, αλλά… σφύρα του κι έρχεται.
Προβλήματα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Το θέμα είναι τα κοιτάς κατάματα και να έχεις το θάρρος να τα αντιμετωπίσεις. Δηλαδή θα φτάσουμε στο σημείο ο πρόεδρος της Κυπριακής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου να μην μπορεί να πάει σε ποδοσφαιρικό γήπεδο και το θέμα θα περνά στο ντούκου; Δεν χρειάζεται άλλη χειροπιαστή απόδειξη ότι το σύστημα του ποδοσφαίρου μας νοσεί, κι όμως κανείς δεν τολμά να αναζητήσει θεραπεία και φάρμακο.
Η ευθύνη του Κωστάκη Κουτσοκούμνη και των συνεργατών του στην ομοσπονδία είναι τεράστια, αφού συνηθίζουν να σπρώχνουν τα προβλήματα κάτω από το χαλί με την ελπίδα ότι θα καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός. Άλλο τόσο, όμως, ευθύνονται και οι διοικήσεις των σωματείων που αποφεύγουν τη «σύγκρουση» με τους οπαδούς τους, όπως ο διάολος το λιβάνι.