ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΑΚΟΥΡΗ
Ως συνειδητοποιημένος φίλος του Συνασπισμού των «μικρών» της Ευρώπης, είναι λίγο δύσκολο να μην υποστηρίξω τους «ψαράδες» μεταξύ Βορείου Ατλαντικού και Αρκτικού Ωκεανού. Έχουμε ματς σήμερα… Ισλανδία ρεεεε! Ένα ματς που αναμένεται από ολόκληρη τη Γηραιά Ήπειρο, λόγω της ιδιαιτερότητάς του. Γαλλία εναντίον Ισλανδίας. Κάτι σαν Δαυίδ εναντίον Γολιάθ για μία θέσεις στις τέσσερις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης!
Μοιάζει απίστευτο, αλλά είναι άκρως διασκεδαστικό. Ακόμη και για τον ίδιο τον πρόεδρο της χώρας. Ο Γούντνι Γιοχάνεσον, που λέτε, μπήκε στο κλίμα των ημερών και πουλά «τρέλα». «Θα βρίσκομαι στις εξέδρες, δίπλα στους φιλάθλους μας και θα φορώ τη φανέλα μου της εθνικής ομάδας. Γιατί να πάω στις θέσεις των επισήμων και να πίνω σαμπάνια, όταν μπορώ να το κάνω οπουδήποτε στον κόσμο;».
Ο Γούντνι έπιασε το νόημα… Πού να «τρέχει» στα επίσημα παρέα με τον Ολάντ πίνοντας γαλλική σαμπάνια; Χίλιες φορές καλύτερα με τους «βίκινγκς» (που ψηφίζουν) στην εξέδρα, όπου όλο και κάποια μπίρα θα έχει ξεμείνει από τα κιβώτια που κουβαλούν μαζί τους. Ο πρόεδρος, ιστορικός στο Πανεπιστήμιο της Ισλανδίας, που επικράτησε στις προεδρικές εκλογές, με 39,1% των ψήφων έδωσε και το σύνθημα για την πρόκριση: «Είμαστε ένα μικρό έθνος, έχουμε τις διαφωνίες μας, αλλά και στον αθλητισμό πάμε όλοι μαζί, χέρι-χέρι. Μπορούμε να κερδίσουμε και τη Γαλλία. Αφού έχουμε καταφέρει να νικήσουμε την Αγγλία, μπορούμε να κάνουμε το ίδιο και με τη Γαλλία».
Κάτι μου λέει ότι ο πρόεδρος θα στενοχωρηθεί λιγάκι απόψε, αλλά έτσι είναι ο αθλητισμός. Οι Γάλλοι δεν θα είναι τόσο ανυποψίαστοι όσο οι Άγγλοι στη φάση των «16» και οι Πορτογάλοι στο ματς της πρεμιέρας του 6ου ομίλου. Τώρα, θέλοντας και μη, ο Ντεσάμπ και οι παίκτες του δεν μπορούν να υποτιμήσουν τους Ισλανδούς. Κι εφόσον οι «τρικολόρ» είναι δύο – τρεις κλάσεις ανώτεροι ποδοσφαιρικά, πολύ φοβάμαι ότι ενδέχεται να… αρπάξουμε καμιά περιποιημένη «τεσσάρα». Αυτό βέβαια δεν μας εμποδίζει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας με την ποδοσφαιρική Ισλανδία που στοχεύει σε άλλο ένα θαύμα.
Έντεκα συμπτώσεις έχουν «ανακαλύψει» οι διαβασμένοι του διεθνούς ποδοσφαίρου, ανάμεσα στην Ελλάδα του 2004 και την Ισλανδία του 2016. Όλα ίδια τα βρίσκουν και μας παραπέμπουν σε ένα ισλανδικό έπος ανάλογο με το ελληνικό του 2004, αλλά ο καθρέφτης είναι το γήπεδο και όχι τα δεφτέρια και τα αρχεία των στατιστικολόγων του ποδοσφαίρου.
Όπως και να ‘χει, ο αθλητισμός της Ισλανδίας θα αλλάξει ακόμη περισσότερο. Μάλλον προς το καλύτερο. Οι κάτοικοι της χώρας έχουν τρελαθεί, από τον πρόεδρο μέχρι τον τελευταίο ψαρά στο χωριό Βικ που είναι μονίμως «παγωμένο», αλλά το κύμα θαυμασμού από όλους τους Ευρωπαίους μοιάζει με ένα τεράστιο παγόβουνο. Ακόμη και οι ξένοι, θέλουν ως αναμνηστικό μία φανέλα της Εθνικής Ισλανδίας. Μόνο που κανένας δεν υπολόγισε ότι θα έχουν τέτοια ζήτηση και είναι είδος προς εξαφάνιση. Οι παραγγελίες χιλιάδες, το εργοστάσιο της «Errea» που ντύνει τους «Βίκινγκς» δουλεύει επί 24ώρου βάσεως, αλλά δεν είναι αρκετό.
Στη Γαλλία, στους αγώνες του Euro βρέθηκαν καμιά 30αριά χιλιάδες Ισλανδοί. Απόψε αναμένεται να είναι περισσότεροι, αφού οι ευκατάστατοι οικονομικά έχουν ναυλώσει δεκάδες αεροπλάνα και βαπόρια… Οι περισσότεροι, όμως, από τις 322 χιλιάδες κατοίκων θα μείνουν στη χώρα. Τον αγώνα με την Αγγλία δεν τον είδαν από την τηλεόραση μόνο 650 άτομα! Η τηλεθέαση ήταν 98,8% και σήμερα μάλλον θα πιάσει το απόλυτο.
Μπροστά στις γιγαντοοθόνες στο Ρεκιάβικ και στις υπόλοιπες πόλεις βρέθηκαν και θα βρεθούν άνθρωποι που δεν είχαν καμία σχέση με το ποδόσφαιρο. Τώρα πια, όμως, θα λογίζονται ως ποδοσφαιρόφιλοι. Αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο κέρδος για το άθλημα της χώρας. Αναδύθηκε από τα παγωμένα νερά, ενδεχομένως μέσα από τα εκατοντάδες ηφαίστεια, αλλά επειδή πρόκειται για σοβαρό λαό, μάλλον θα μείνει για πάντα.